Obecnie zawieszeniom pojazdów stawia się wiele wymagań, które muszą uwzględniać różne warunki jazdy (pod obciążeniem – bez obciążenia, przyspieszenie – hamowanie, ruch prostoliniowy – krzywoliniowy itd.). Niestety nie jest możliwym stworzenie jednego, idealnego rozwiązania i dlatego każde z nich jest możliwie najlepszym kompromisem, odpowiednim dla danego typu pojazdu. Istnieje tak wiele rozwiązań konstrukcyjnych, że nie sposób opisać ich nawet w jednej książce
Zawieszenie niezależne, z podwójnym wahaczem poprzecznym-Drugim popularnym typem zawieszenia niezależnego, stosowanym na przedniej i tylnej osi pojazdu, jest zawieszenie wielowahaczowe, które jest kombinacją wahaczy wzdłużnych, poprzecznych, skośnych i drążków. Najczęściej stosuje się dolny wahacz wzdłużny i dwa drążki poprzeczne.
Do dolnego zamocowany jest amortyzator ze sprężyną. Taka kombinacja zapewnia możliwie najmniejsze zmiany kątów zbieżności i pochylenia pod wpływem zmian obciążeń pojazdu i jego ruchu. Rozwiązanie to jest dość drogie w konstrukcji i eksploatacji, dodatkowo charakteryzuje względnie dużą masą nieresorowaną. Jednak pomimo tych wad, zawieszenie wielowahaczowe charakteryzuje się bardzo dobrą trakcją i komfortem w niemal wszystkich warunkach eksploatacji.
Zawieszenie półzależne, z wahaczami sprzężonymi belką-Możemy wyróżnić jeszcze jedną grupę zawieszeń – półzależnych (tylna oś), stanowiących połączenie rozwiązań stosowanych w wymienionych wyżej dwóch, podstawowych grupach.
Najpopularniejszym tego typu rozwiązaniem jest zastosowanie wahaczy wzdłużnych, połączonych belką poprzeczną. Belka zawieszona jest przed osią kół i jest podatna na siły skręcające, wynikające z różnych, jednoczesnych wychyleń obu wahaczy. Stąd potoczna nazwa układu - zawieszenie z belką skrętną. Belka pełni jednocześnie rolę stabilizatora. Alternatywnie, w samochodach klasy średniej stosuje się dodatkowy stabilizator poprowadzony wzdłuż belki. W skład zestawu wchodzą oczywiście amortyzatory i sprężyny przymocowane do wahaczy. Rozwiązanie to jest dość proste, trwałe, zwarte konstrukcyjnie, tanie w produkcji i eksploatacji, a koła oddziałują na siebie tylko w nieznacznym stopniu. Dzięki temu trakcja jest lepsza niż w rozwiązaniach zależnych. Wadą jest względnie słabe resorowanie wstrząsów przenoszonych z nawierzchni drogi, zwłaszcza tych krótkich, poprzecznych. Dodatkowo występują w tym rozwiązaniu niedostatki trakcji, gdy porównamy je do zawieszenia w pełni niezależnego.